NC ตอนที่22 Chapter19 [BTS x YOU] เเค้นร้าย เเค้นรัก

NC

พูดจบก็รีบสอดมือเข้าไปรองแผ่นหลังบางกับข้อผับขาของคุณโดยทันทีพลางช้อนขึ้นอุ้ม ไม่สนเสียงร้องกรี๊ดและอาการดีดดิ้นของคนในอ้อมแขนแกร่งสักนิด ยิ่งเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาก็ยิ่งมีอารมณ์มากกว่าช่วงไหนๆ แถมไม่ได้มีอะไรกับคุณมานานแล้วด้วย ยังไงซ่ะ วันนี้เขาก็ต้องปลดปล่อยมันออกมาให้หมดและที่สำคัญ…ทำให้ท้องได้ก็ยิ่งดีเลย

“จองกุก! ปล่อยฉันลงนะ ปล่อย!!” คุณเริ่มกลัวเขาแล้วจริงๆ จากตอนแรกที่ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรมากนักเพียงแค่อยากแหย่เขาเล่น แต่ไม่คิดว่าเขาจะถึงขั้นเอาจริงเอาจังขนาดนี้ ต้นขายาวภายใต้กางเกงแบรนด์ชื่อดังก้าวเดินฉับๆตรงไปที่นอนห้องด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยมุ่งมั่นไร้ความหวั่นเกรงกับการกระทำของตัวเอง

ก็ใครใช้ให้ยั่วโมโหเขาเรื่องผู้ชายล่ะ จริงมั้ย?

ถามว่าเขายอมได้ไหม? แน่นอนว่าไม่ได้ มีอย่างที่ไหนกันมาขอเขาไปคุยกับผู้ชายคนอื่น แบบนี้มันไม่ยุติธรรมสักนิด เขาขอให้คุณอยู่กับเขาในคอนโด แต่คุณขอข้อแลกเปลี่ยนโดยการพบปะพูดคุยกับเพศตรงข้าม ถ้าทำแบบนี้ ฆ่าเขาให้ตายเลยไม่ดีกว่าเหรอ

วันนี้เขาจะสั่งสอนคุณให้เข็ดไปเลย

จองกุกกระชับวงแขนแน่นแล้วย่อตัวลงเพื่อเปิดประตู พยายามประคองตัวเองและร่างบางไม่ให้หล่นไปกับพื้น ขายาวมุ่งตรงไปที่เตียงนอนอย่างเร่งรีบพลางใช้เท้าดันประตูกลับไป เขาไม่คิดสนใจกับมือเล็กๆที่กำลังระบมทุบจนเจ็บเลยสักนิด…เพราะตอนนี้ความอยากมันอยู่เหนือทุกอย่างไปจนหมดสิ้นแล้ว

“ปล่อย! ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้” เสียงหวานร้องอย่างทะเยอทะยานด้วยความหวาดกลัว พยายามดิ้นให้หลุดก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ลงกว่าเดิม ถ้าหากรู้ว่าจะโดนแบบนี้ คุณจะไม่ปริปากพูดอะไรแบบนั้นอีกแน่ ไม่พูดเลย

ตุบ!

“เอาแบบนี้แหละ” ร่างสูงรีบตามมาคร่อมร่างเล็กที่สั่นริกๆทันทีเมื่อตัวเองโยนร่างบางลงกับเตียงเสร็จ ดวงตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตคู่สวยเหมือนกำลังส่งมอบความรู้สึกให้แก่กัน คุณรีบยกมือขึ้นดันทั้งแขนและแผนอกกว้างของคนที่อยู่ด้านบนด้วยสัญชาติญาณการเอาตัวรอด ความตกใจปนความกลัวสะสมกันเต็มไปหมดจนทำให้ร่างกายเผลอสั่นระริก ก่อนที่จู่ๆเขาก็โน้มใบหน้าลงมาเพื่อหวังจะทาบทับริมฝีปากลงบนปากอมชมพูของคุณเหมือนความหิวโหย

นี่เขาเป็นบ้าอะไรเนี่ย!

“หยุด หยุดก่อน…โอเคๆ ฉันจะไม่พูดแบบนั้นอีกแล้ว และๆและก็จะอยู่ที่นี่กับนายตลอด…เฮ้ย!” คุณร้องกรี๊ดอีกครั้งเพราะคราวนี้จองกุกเล่นฉกใบหน้าลงมาที่ปากคุณเต็มๆแต่ทว่าคุณก็เบี่ยงหลบทัน จองกุกยกยิ้มขึ้นมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์พลางตามไปประกบปากเล็กน่าจูบนั้นอีกครั้ง ลำตัวหนาเบียดทับกับร่างเล็กๆที่ดิ้นไปมาจนเนื้อผ้าเสียดสีกันจนเป็นเสียงสวบๆ

“ฉันให้เธอแทนตัวเองว่าอะไร แล้วแทนฉันว่าอะไร?” จองกุกยันแขนไว้ข้างลำตัวกับหญิงสาว ก่อนจะละออกจากใบหน้าสวยเล็กน้อยเพื่อมีช่องว่างในการพูดคุย คุณค่อยๆหันกลับมามองเจ้าของเรือนร่างกำยำที่คร่อมอยู่ด้านบนเล็กน้อย ลอบมองใบหน้าหล่อในระยะประชิดด้วยหัวใจที่เต้นระรัว

เขาหล่อมากจริงๆ

“ไม่เอา..ไม่ ไม่พูด” คุณปฏิเสธเสียงสั่น พยายามคงที่ให้มันแข็งเพื่อให้จองกุกเลิกฝืนใจคุณ ที่คุณไม่พูด ไม่ใช่ว่าคุณอยากดื้อรั้นหรือเล่นตัว แต่เพราะรู้แก่ใจดีว่ามันไม่สมควรพูดออกมา คำพูดพวกนั้นน่ะ...เยรึลพูดมันมาก่อนแล้วทั้งนั้น แล้วการที่คุณมาเรียกเขาแบบนี้เหมือนกับที่เยรึลเคยพูด…มันก็ดูเหมือนว่าคุณกำลังมาแทนที่เยรึลก็ไม่มีผิด

“ทำไม?” ใบหน้าหล่อค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นสีหน้าของคำถาม เขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำเหมือนยุ่งยากด้วย ทั้งๆมันก็แค่เรียกชื่อให้กันและกัน

“นายควรเก็บคำพูดแบบนั้นไว้ให้กับคนที่นายรักไม่ดีกว่าเหรอ? จะให้ฉันมาพูดแบบนั้นทำไม” พอได้ยินคุณกล่าวแบบนี้ จองกุกก็ถึงกับร้องเหอะออกมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ นี่คุณยังไม่รู้ตัวอีกรึไง ว่าเขารู้สึกแบบนั้นกับคุณมาตั้งนานแล้ว และเขาก็อยากให้คุณพูดแบบนี้กับเขาแค่คนเดียว ไม่อยากได้ยินมันออกมาจากปากของใคร

เพราะเขาอยากทำให้คุณรู้ว่าคุณอยู่เหนือผู้หญิงคนอื่นๆที่เขาเจอ

“ฉันไม่สมควรได้รับคำพูดแบบนั้นด้วยซ้ำ เพราะเราไม่ได้…อึก!...อื้อๆๆ” ยังไม่ทันเอ่ยจบประโยค จองกุกก็รีบก้มลงมาจูบคุณทันทีเหมือนไม่อยากรับฟัง ด้วยความที่ไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำได้เนื่องจากโดนปิดด้วยปากของจองกุก ทำให้คุณได้แต่ส่งเสียงอืออืมในลำคออย่างลำบาก ดวงตาปิดสนิทพลางดีดดิ้นไปมาอย่างขัดขืน รู้สึกปวดลำคอกับการที่ต้องคอยส่งเสียงอู้อี้แบบนั้นแถมตัวต้นเหตุก็ยังมาจากผู้ชายจอมขี้เหวี่ยงอย่างจองกุกอีก!

สาบานว่าเคยเกลียดกัน!

จองกุกไม่ได้สอดลิ้นเข้ามา เขาทำเพียงกดปากหนาลงบนริมฝีปากนุ่มหนักๆและเน้นๆเหมือนเป็นลงโทษหรือตักเตือนในสิ่งที่คุณพูดออกไปแบบนั้นราวกับกำลังตอกย้ำความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนว่าเป็นไปไม่ได้ อีกทั้งยังเป็นสิ่งที่ไม่สมควรทำทั้งๆที่ต่างคนต่างรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันทั้งคู่

“เธอต้องเรียกฉันว่าพี่ ไม่มีข้อยกเว้นใดๆทั้งสิ้น”

“…”

“เพราะฉันคงไม่รู้สึกดีแน่ ถ้าต้องได้ยินเธอพูดแบบนั้นกับคนอื่นโดยที่ฉันควรจะเป็นแรกที่เธอเอ่ย และฉันคงไม่รู้สึกดีใจ ถ้าคำพูดแบบนั้นต้องมาจากปากของผู้หญิงคนอื่นที่ฉันไม่ต้องการ…เพราะฉันต้องการแค่เธอ เธอคนเดียว” ทุกคำพูดของจองกุกมันเหมือนต้องมนต์สะกดอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาคมที่สื่อให้เห็นถึงความจริงใจผ่านน้ำเสียงทุ้มๆนั่น เป็นผลให้ร่างบางนิ่งชะงัก ดวงตาทั้งสองคู่ประสานกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้…เขาพูดจริงๆเหรอ

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น…ฉันก็จะไม่ทิ้งเธอและก็ไม่มีวันทำให้เธอเสียใจอีก” จองกุกค่อยๆเกลี่ยเส้นผมนุ่มออกไปจากใบหน้าหวานช้าๆอย่างแผ่วเบาพลางเลื่อนมาประคองใบหน้าไว้ที่ฝ่ามือ

“…”

“ฉันสัญญา” พอสิ้นสุดคำว่าสัญญา จองกุกก็ค่อยๆเอียงใบหน้าลงมาจูบคนตัวเล็กอีกครั้ง ทว่าคราวนี้กับนุ่มนวลเกินคำบรรยาย บรรยากาศเหมือนดูจะลงตัวไปหมดซ่ะทุกอย่าง ปลายเส้นผมนุ่มที่ยังไม่แห้งดีของจองกุกกระทบกับส่วนต่างๆบนใบหน้าของคุณ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนอุ่นของเขาจะค่อยๆลากลงมาที่ลำคอขาวเนียนช้าๆ ความรู้สึกต้องการปนโหยหากอบกุมเต็มไปทั่วร่างกายสูงจนยากจะยับยั้ง จมูกโด่งจัดการดันเอาผมดำยาวนุ่มสลวยของคุณออกเพื่อไม่เป็นที่บิดบังของผิวขาวๆตรงบริเวณคอของคุณ

“อึก!” เพราะริมฝีปากร้อนระอุของคนร่างสูงกำลังกดเม้มที่ต้อคอของคุณอย่างรุนแรง ทำให้คุณต้องเผลอดันไหล่กว้างนั้นเบาๆ พร้อมทั้งหลับตาแน่นแล้งเชิดใบหน้าขึ้นรับความสัมผัสที่ปวดหนึบในช่วงลำคอ จากจูบที่มีแต่ริมฝีปากกับเริ่มมีฟันคมเผยขึ้นมาเพื่อขบเม้มเนื้อของคุณ การดึงผิวส่วนที่อ่อนนุ่มเข้าไปไว้ในอุ้งปากพร้อมทั้งบิดมันไปมาทำให้คุณรู้สึกปวดมากจนบอกไม่ถูก

จองกุกยังคงใช้เวลาไปกับการทำรอยจูบในหลายๆที่อย่างเนิบนาบเพื่อไม่ให้ร่างบางต้องรู้สึกเจ็บมากๆในเวลาเดียวกัน พลางกดจูบเบาๆกับทุกรอยที่ได้สร้างเอาไว้กับหญิงสาว มือหนาที่ทั้งสองข้างที่เคยยันเตียงกับเปลี่ยนมาเป็นลูบไล้ลำตัวของคุณอย่างแผ่วเบา และมันก็ทำให้คุณเผลอสะดุ้งเล็กน้อยเพราะความตกใจ

“มะ-ไม่เอาแล้ว” ใช่ คุณรู้สึกว่ามันมากเกินไปแล้ว แถมยังรู้สึกดีมากจนบอกไม่ถูก แต่ถึงกะนั้นก็เถอะ จิตใต้สำนึกภายในก็ยังคงเตือนคุณให้หยุดการกระทำของเขาให้ได้

“อื้ม…ฉันจะทำเบาๆ” จองกุกพูดไปงั้นแหละ เพราะเขาเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทนไม่ให้ทำเบาๆได้มั้ย ก็ในเมื่อร่างบางน่ากินซะขนาดนี้ ใครเห็น ใครก็อดไม่ไหวทั้งนั้นแหล่ะ

แต่ขอโทษ เพราะเขาเท่านั้นที่สามารถเห็นมันได้แค่คนเดียว

มือหนาล้วงเข้าไปในเนื้อผ้าจนทำให้ต้องไปแตะกับผิวขาวเนียนละเอียด คุณเผลอแอ่นลำตัวอย่างไม่ได้ตั้งใจ รับรู้ได้ถึงฝ่ามือร้อนที่กอบกุมไปด้วยความชื้นกำลังไล้จากแผ่นหลังเนียนไปมาลงมาในระดับเอวช้าๆ ก่อนที่จมูกโด่งที่เคยคลอเคลียที่ต้นคอจะเปลี่ยนมาเป็นสูดดมความหอมจากร่างบางไปทั่ว แล้วใช้จังหวะที่คุณเอาแต่หลับตาแน่นปลดขอบบราเซียออกเบาๆ

เม็ดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ที่คุณใส่ไว้เพื่อปดปิดร่างกาย บัดนี้กับถูกฟันคมของร่างสูงบิดให้กระดุมค่อยๆแกะออก เริ่มจากด้านล่างขึ้นมายังด้านบนพร้อมทั้งเร่งเร่าจังหวะในการขยับตัวไปด้วย

“เนียน..” เขาพูดตามความจริงที่สมองสั่งการ ดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความต้องการจนล้นเปี่ยมค่อยๆสอดส่องไปทั่วหน้าท้องแบนราบที่ประจักษ์อยู่บนสายตาของเขา และมันก็อดไม่ได้ที่จะเขาจะต้องกดจมูกโด่งๆลงไปอย่างหมั่นเขี้ยวในขณะที่มือทั้งสองข้างก็ทำหน้าที่หยอกล้อกับร่างกายของคนใต้ร่างก่อนจะลากลงมาต่ำลงๆ

“จะ-เจ็บ อื้อ” ด้วยเพราะไม่เคยโดนกดจูบแรงขนาดนั้นบนหน้าท้องของตัวเอง คุณจึงยกมือขึ้นผลักร่างสูงให้ละออกไป แต่แรงที่มีก็ช่างน้อยนิดเนื่องจากถูกร่างสูงดูดมันออกไปจนหมดสิ้นพอๆกับสติ จึงแทนที่จะได้ผลักคนตัวใหญ่กับกลายเป็นจับผมเปียกนุ่มของเขาแทน

“เล่นหัวเหรอ?” จองกุกพูดชิดกับผิวของคุณ เหลือบมองใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มอย่างน่ารัก จนเขาอดใจไม่ไหว

“เอาหน้าออกไปก่อน..” คุณพูดตามความคิด แต่จองกุกก็ไม่แม้จะคิดที่จะทำตาม เขายิ่งแกล้งคนตัวเล็กเข้าไปใหญ่เมื่อคุณเอ่ยแบบนั้น แถมเขายังได้ฝ่ามือเล็กๆนั้นลงมาขยุ้มผมเขาแรงกว่าเดิมอีก

จองกุกอาศัยจังหวะที่คุณยังไม่รู้ตัว ปลดกระดุมกางเกงขาสั้นสีดำคุณออกช้าๆ พลางดึงมันลงมาจนอยู่ในช่วงระดับข้อเท้า เลื่อนฝ่ามือร้อนๆไปตามทางของลำตัวร่างบางอย่างเนิบนาบเพื่อให้คุณเคลิ้ม ก่อนที่ตัวเขาเองจะดันตัวขึ้นเพื่อถอดเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเองออกอย่างเร่งรีบเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพก

“ครั้งนี้ไม่เจ็บแน่” เอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นไปอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าหวาน บดเบียดผิวหนังเข้าด้วยกันทั้งคู่จนรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่ผ่านเข้ามา เผลอกดจูบไปทั่วใบหน้าของคุณอย่างหิวโหยและดึงบราเซียที่เคยปลดเอาไว้ออกจากตัวของร่างบางโดยเร็ว

“อย่า-อย่าเพิ่ง!” คุณลืมตาขึ้นแทบจะทันทีเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองเริ่มเปลือยกาย ผิวขาวๆของจองกุกที่เสียดกันไปมากับร่างกายของคุณยิ่งทำให้คุณรู้สึกอายยิ่งกว่าเดิม

“มาถึงขนาดนี้แล้ว…ไม่หยุดแล้วล่ะ” จบเสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่ม จองกุกก็ยกมืออีกข้างที่กำลังง่วนอยู่กับการสำรวจร่างกายของคุณมาบีบเค้นช่วงหน้าอกเบาๆ ไม่สนว่าคุณจะรู้สึกแบบไหน เพราะแค่ได้ยินเสียงหวานร้องครางมันก็ทำให้เขาต้องการคุณมากจนยากที่จะหยุดไว้อยู่

“ยะ..อย่าบีบ อื้อ…” แผ่นหลังบางยกขึ้นแอ่นอีกครั้งจนคราวนี้ร่างทั้งสองร่างเบียดชิดกันมากกว่าเดิม จองกุกเลยใช้มืออีกข้างเข้าไปรองแผ่นหลังบางเบาๆแล้วอ้อมมากอดเอวคอดช้าๆพลางดันให้ลุกขึ้นนั่งแล้วดึงเสื้อที่ถูกแกะกระดุมออกไปแล้วของคุณให้พ้นออกจากร่างกายอย่างเร่งรีบ กดจูบเน้นๆไปที่ริมฝีปากอมชมพูอวบอิ่ม แล้วก้มลงเอาริมฝีปากลงมางับที่ยอดอกของคุณอย่างแผ่วเบา ลากลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวเล่นอย่างสนุก พร้อมทั้งเอื้อมมือไปหยิบแขนเล็กให้มาคล้องคอเขาอย่างนุ่มนวล

“กัด..เจ็บ” คุณบอกกับเขาเพราะเริ่มรู้สึกปวดหนึบที่บริเวณหน้าอก รับรู้ได้ถึงความเปียกชุ่มที่ร่างสูงทำไว้ให้ ร่างกายที่แทบจะร้อนจนละลายยังคงออกแรงขยับเพื่อหนีการควบคุมของจองกุก แต่ร่างสูงก็รู้ทันตลอด

ตอนนี้จองกุกสัมผัสได้ถึงความขับตึงที่กางเกง ยกตัวร่างบางที่นั่งอยู่ในระยะใกล้จนได้ยินเสียงหายใจด้วยท่ากอดให้ออกจากลำตัวช้าๆแล้ววางลงระนาบกับเตียงนอน ร่างกายที่สูญเสียการควบคุมของคุณถูกจองกุกแทรกแซงทุกส่วนในความคิด ร่างกายที่ไม่มีอะไรปกบิดของจองกุกค่อยๆกดทับช่วงบนลงกับลำตัวของคุณ นิ้วมือเรียวลากลงไปเกี่ยวอันเดอร์แวของคุณแล้วดึงมันลงมาตามเรียวขาจนไปทำให้กางเกงขาสั้นที่เคยอยู่ตรงข้อเท้าต้องหล่นลงไปพร้อมๆกัน

ร่างหนาแทรกไปอยู่กลางลำตัวของคนตัวเล็กช้าๆ จับขาเรียวที่เหยียดอยู่ให้กางออก แล้วจงใจเลื่อนใบหน้าไปสูดดมความหอมของใจกลางลำตัวของคุณ

จมูกโด่งปัดไปมาแล้วกดลงบนเนื้อปุ่มที่อยู่ด้านในของคุณจนคุณต้องเผลอขยับร่างกายหนีอย่างตกใจ ยกมือขึ้นดันใบหน้าหล่ออีกครั้งทั้งๆที่ก็รู้ว่าไม่ได้ผล จองกุกยังคงหยอกล้อเล่นไปมากับจุดที่ไวต่อความรู้สึกของคุณพลางใช้ลิ้นร้อนตวัดเข้าไปเลียน้ำสีขาวขุ่นของคุณที่ค่อยๆเยิ้มมากขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใด

“อื้อ อ๊าห์…จองกุก พะ-พอแล้ว”

“เรียกพี่สิครับ” จองกุกเอ่ยอย่างแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่จรดอยู่ใกล้ๆกับจุดอ่อนไหวของคุณ ตั้งใจแกล้งร่างบางที่ส่ายหน้าไปมาโดยการพ่นลมหายใจลงไปแรงๆแล้วก็ยังคงตวัดลิ้นอยู่ตรงบริเวณนั้นไปมาจนกว่าจะได้ยินร่างบางพูดตามที่เขาบอก

“อ๊าห์…พะ-พี่จอง อื้อ~ จะ-จองกุก พอแล้ว” สุดท้ายคุณต้องจำใจเอ่ยออกมาอย่างช่วยไม่ได้เนื่องจากทนไม่ไหวกับสิ่งที่จองกุกกำลังทำ รอยยิ้มหล่อถูกยกขึ้นประดับบนใบหน้าคนหล่อช้าๆอย่างพึ่งพอใจกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนที่เขาจะดันตัวขึ้นไปหาร่างบางที่นอนใบหน้าแดงก่ำอยู่

“เอาอีกทีสิ” จองกุกพูดแต่กับเลื่อนนิ้วมือไปทางจุดใจกลางลำตัวของคุณอีกครั้ง เขารู้ดีว่าถ้าเมื่อกี้เขาไม่หยุด ร่างบางต้องไปถึงจุดไคลแมกซ์ก่อนเขาแน่ แต่ถ้าครั้งนี้คุณยังคงดื้อไม่พูดแบบเมื่อกี้ จองกุกก็จะใช้นิ้วแทนลิ้น เอาให้คุณไปไม่ถูกเลย

“อย่าแตะตรงนั้น อื้อ~~” เสียงหวานร้องครางอีกครั้งเมื่อมีนิ้วมือร้อนมาแตะตรงจุดเดิมที่ทำเอาคุณรู้สึกว่าร่างกายไร้การควบคุม แถมยังทำให้หัวสมองขาวโพลนอีกต่างหาก ถ้าครั้งนี้จองกุกยังไม่ยอมหยุด คุณคงแย่แน่ๆ

“เรียกก่อน”

“…อื้อ พี่จองกุก มะ-ไม่เอาแล้ว พอ อ๊าห์~ อื้อๆๆๆ” เอ่ยได้ไม่นานริมฝีปากร้อนก็ลงมาบดทับกับริมฝีปากบางอีกครั้ง บดขยี้จนเจ็บไปหมด แถมยังตามไปทุกที่ที่คุณหนีอีก คราวนี้จองกุกละนิ้วมือออกจากตรงส่วนนั้นของคุณ แต่เปลี่ยนมาเป็นการถอดกางเกงออก จนเผยให้เห็นสิ่งที่แข็งตึงอยู่ภายใต้กางเกงนั้น แก่นกายของความเป็นชายของจองกุกค่อยๆจ่ออยู่ที่ปากทางช่องทางรักของคุณช้าๆโดยที่เขาเองก็ยังคงต้องเกร็งลำตัวเองไว้

“พี่จะใส่แล้วนะ อ๊าห์…” เขาพูดขึ้นมาเบาๆเพื่อเป็นการบอกกับร่างบางก่อนที่เขาจะต้องใส่มันเข้าไปจริงๆ คุณเบี่ยงหน้าไปทางอื่นเมื่อสายตาดันไปปะทะกับส่วนที่แข็งตึงของชายหนุ่ม แต่จอง

กุกก็ยังคงตามไปประกบมือหนาลงกับใบหน้าหวานพลางจับให้มาสบตากับเขาตรงๆ

ดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความอ้อนวอนและความต้องการกำลังส่งมอบไปให้กับดวงตาของอีกคน แต่ต่อให้คุณปฏิเสธ เขาก็หยุดยั้งอารมณ์ตัวเองไม่อยู่หรอก มีแค่เพียงเสียงแอร์ที่ทำงานยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องตามระบบกลไลของมัน แต่ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากชายหญิงที่เปลือยกายอยู่ในตอนนี้เลยสักนิด

“ฉันจะทำเบาๆ สัญญา” คำสัญญาของจองกุกเป็นสิ่งที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่ามันจะจริงหรือเท็จ…แต่คุณรักเขานิ คุณคงปฏิเสธเขาไม่ลงหรอก…เพราะคุณไว้ใจเขาไปหมดแล้วในตอนนี้

“อือ…เบาๆนะ” พอได้ยินร่างบางเอ่ยเปิดทางให้กับเขาแบบนั้น จองกุกจึงยกยิ้มขึ้นให้กับคุณ ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กันและกันอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จองกุกจะค่อยๆดันตัวยกขึ้นสูงแล้วเกร็งหน้าท้องเพื่อเป็นการค่อยๆสอดสิ่งที่เป็นจุดบ่งบอกถึงความเป็นชายลงไปกับส่วนอ่อนไหวของร่างบางอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้คุณเจ็บซึ่งก็ต่างจากตอนมีอะไรกันครั้งแรกนัก

เปลือกตาบางปิดสนิท มือทั้งสองข้างยกขึ้นจับบ่าคนตัวสูงแรงๆ ในหัวก็ยังคงจดจำเรื่องราวครั้งนั้นในห้องนี้ได้ว่ามันเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน และคุณยังคงเชื่อว่าจองกุกจะไม่ทำแบบนั้นกับคุณอีก

“อ๊าห์! อึก….อื้อๆๆ” จู่ๆจองกุกที่ค่อยๆสอดเข้าไปข้างในก็กับพุ่งพรวดเข้ามา เขารู้ดีว่าถ้าค้างไว้นานมันจะทำให้ร่างบางเจ็บกว่าการสอดเข้าไปทันที แท่นร้อนๆของชายหนุ่มถูกดันเข้ามาสุดด้านในของคุณ ทั้งจองกุกและคุณร้องครางดังระงมไปทั่วห้อง การตอดรัดที่ทั้งแน่นทั้งร้อนระอุของคุณทำให้จองกุกรู้สึกเสียการควบคุมไปอย่างแรง หัวสมองในตอนนี้มันขาวโพลนและคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ยิ่งขยับขึ้น-ลงมากเท่าไหร่ ความบีบรัดของสิ่งที่อยู่ในช่องท้องคุณก็ยิ่งทำให้จองกุกรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก

ทั้งคู่ต่างพากันส่งมอบความสุขให้แก่กันอย่างไม่ลดละ เสียงเตียงที่ขูดกระทบกับพื้นห้องบ่งบอกได้ดีถึงสิ่งที่อยู่บนเตียง ร่างทั้งสองร่างที่เบียดกันจนแทบไม่มีช่องว่างยิ่งทำให้ร่างกายร้อนยิ่งกว่าเดิมจนเรียกได้ว่าแอร์แทบไม่มีผลต่อทั้งคู่เลยก็ว่าได้

“อ๊ะ…(ชื่อคุณ)ครับ…” จู่ๆจองกุกก็เรียกคุณขึ้นมาในขณะที่เขาเองก็กำลังโยกสะโพกตัวเองขึ้นลงและถี่ขึ้นเรื่อยๆ คุณค่อยๆลืมตาขึ้นมาจากความรู้สึกที่เจ็บไปทั่วท้องด้านในมามองใบหน้าหล่อที่อยู่ห่างกันไม่กี่เซนเล็กน้อยพลางตอบรับเสียงเบา

“คะ?”

“เป็น…แฟนกันนะ” ครั้งนี้จองกุกขอคุณจริงๆ และคงทำใจไม่ได้ถ้าหากร่างบางยังคงปฏิเสธเขาเหมือนครั้งก่อน แววตาที่เต็มไปด้วยความจริงจังผสมขอร้องทำให้คุณพูดอะไรไม่ออก ในขณะที่ร่างกายก็กำลังโดนจองกุกควบคุมอัตราจังหวะแรงที่เขาส่งมอบมาให้

“ได้ไหมครับ?” มือหนาที่ชื้นไปด้วยเหงื่อเอื้อมขึ้นมาประคองใบหน้าหวานช้าๆอย่างรอคำตอบ คุณเม้มปากแน่นแล้วจ้องลึกเข้าไปในในดวงตาคู่สวยของชายหนุ่ม…สุดท้ายความหวังของคุณก็เป็นจริงสินะ ความหวังเล็กๆที่มีมาให้เขาตลอดหลายปีถึงแม้ว่าจะต้องเจ็บปวดมากก็ตาม

“ฮึก…ค่ะ” น้ำตาที่ไม่รู้ว่าเริ่มต้นมาจากตรงไหนค่อยๆไหลลงอาบแก้มนวลช้าๆ ไม่ดีใจก็คงมีความสุขจนถึงขนาดไหลลงมา จองกุกเผยยิ้มกว้างอย่างดีใจที่ได้ยินคำตอบแบบนี้ออกมาจากร่างบางใต้ร่าง ริมฝีปากหนาค่อยๆก้มลงจูบซับน้ำตาที่ร่างบางหลั่งออกมาอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะขยับสะโพกขึ้นลงแรงๆอีกครั้งจนรู้สึกถึงจุดสุดยอดที่ค่อยๆแล่นเข้ามา

“ห้ามคุย..อ๊าห์…กับผู้ชายคนไหนนะ”

“…”

“มีแค่พี่…คนเดียวก็พอ” เสียงทุ้มนุ่มที่แทบจะไม่เป็นตัวของตัวเองกล่าวบอกกับคุณเหมือนต้องการบอกกับคุณว่านี่คือสิ่งที่เขาคิดได้ในตอนนี้ ไม่มีแม้แต่ความโกหกเจือปน มีแต่ความรู้สึกที่แท้จริงภายใน ก่อนที่ทั้งคู่จะต่างคนต่างครางชื่อของกันและกันออกมา ก่อนที่จะรู้สึกเหมือนน้ำรักของจองกุกค่อยๆไหลเข้ามาในช่องทางรักช้าๆ…จองกุกไม่ป้องกันและเขาก็ไม่เคยคิดจะป้องกันถ้าหากมีอะไรกับคุณด้วย

“จับแขนพี่แน่นๆนะ” จองกุกใช้สรรพนามที่ควรจะใช้มาตั้งนานออกมาอย่างจริงจังพลางสั่งคุณให้จับแขนเขาแน่นๆ และคุณก็ทำตามอย่างว่าง่าย ใบหน้าหวานและใบหน้าหล่อต่างชุ่มโชกไปด้วยเม็ดเหงื่อเพราะกิจกรรมที่กำลังทำกันอยู่ ไม่นานจองกุกก็เกร็งตัวขึ้นมากก่อนจะขยับสะโพกแรงขึ้นและกระตุก3-4ครั้งเนื่องจากรู้สึกถึงจุดไคลแมกซ์ จนคุณทนไม่ได้ที่จะต้องครางออกมาเสียงดังเพราะความเจ็บปวด

“อ๊ะ!” จองกุกจับที่เอวคอดของคุณเล็กน้อยเพื่อทรงตัว ก่อนที่จะกระตุกแก่นกายของความเป็นชายที่ร้อนระอุครั้งสุดท้ายแล้วดึงมันออกมาจากช่องทางรักของคุณที่มีน้ำสีขาวขุ่นของเขาออกมาช้าๆ เสียงครางครั้งสุดท้ายของทั้งคู่ดังขึ้นอย่างกระเส่า คุณถอนหายใจออกมาอย่างดังเมื่อผ่านความเจ็บที่แสนจะอ่อนโยนและแผ่วเบาของจองกุก หัวสมองใจตอนนี้ของทั้งสองคนมันโล่งไปหมด ไม่นานร่างสูงก็เอนกายล้มลงนอนข้างกายแฟนสาวเบาๆอย่างหมดแรงแต่ก็ยังไม่ลืมหยิบผ้าห่มพื้นใหญ่มาปกคลุมร่างกายของทั้งคู่

“นอนกันเถอะครับ…แฟน” เสียงทุ้มกระซิบบอกกับคุณที่ข้างใบหูสีแดงอย่างไม่เขินอาย ต่างจากคุณที่ทั้งเขินทั้งรู้สึกไปไม่ถูก แอบเหลือบมองจองกุกที่ขยับใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้ พอคุณทำท่าจะขยับออกห่าง แขนแกร่งก็ตวัดโอบรัดที่เอวคุณทันทีเหมือนไม่อยากให้ไป

“นอนเร็ว เดี๋ยวก็ต่ออีกรอบหรอก” พูดพร้อมยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ให้กับร่างบางพร้อมทั้งกระชับร่างบางให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอย่างหวงแหน ดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความขี้เล่นของเขาในตอนนี้ มันอดไม่ได้เลยที่จะทำให้คุณรู้สึกหมั่นไส้เขามากจรงๆ…คิดถูกหรือผิดกันเเน่นะที่ยอมตกลงคบกับเจ้ากระต่ายแสนเจ้าเล่ห์แบบจองกุกเนี่ย

“บ้า” ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ หากเเต่ความจริงกับตรงกันข้ามกับในใจกันอย่างสิ้นเชิง คุณยกยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ลอบมองเจ้าของใบหน้าหล่อคมที่หรี่ตามองคุณเล็กน้อยเหมือนผู้ใหญ่มองดูเด็ก

“ยอมบ้าก็ได้…เพื่อแฟน”

“...”

“นอนเถอะ…เดี๋ยวพี่พาไปเที่ยว ^^” จองกุกพูดออกมาด้วยความเอ็นดูร่างบางในอ้อมกอด มือหนายกขึ้นขยี้ผมนุ่มของคุณเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยวพร้อมทั้งหลับตาแน่นด้วยความอ่อนล้า ไม่นานก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป

คุณที่รอจนกว่าร่างสูงจะหลับก็เผลอไปนึกถึงความในใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างคุณและจองกุกในเวลานี้ ตอนแรกคุณแค่คิดว่าเขาพูดเพราะอารมณ์พาไป แต่พอได้ยินเขาเรียกคุณว่าแฟนก่อนที่เขาจะเข้าสู่ห้วงนิทรา มันก็อดไม่ได้ที่จะทำให้ใจด้วยน้อยๆของคุณเต้นแรงแถมยังมีความสุขมากเวลาที่ได้ยินหรือนึกถึงอีก…เขามีสติตอนพูดไหนจะประกอบกับสีหน้าที่จริงจังแบบนั้นอีก มันเลยทำให้คุณเชื่ออย่างหมดใจว่า

เขาจะไม่ทำให้คุณต้องเจ็บปวดอีกต่อไป…

ติดตามตอนต่อไปได้ที่  BTS x YOU แค้นร้าย แค้นรัก